อุโบสถหลังเก่าสร้างมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2490 ได้ชำรุดทรุดโทรมไปตามกาลเวลา จึงได้สร้างอุโบสถหลังใหม่ขนาดความกว้าง 9 เมตร ความยาว 21 เมตร เป็นสถาปัตยกรรมทรงไทยประยุกต์ 2 ชั้น คอนกรีตเสริมเหล็ก พื้นปูหินอ่อน บานประตูหน้าต่างไม้สักแกะสลัก 3 ชั้น ส่วนผนังด้านในเป็นภาพจิตรกรรมฝาผนังเกี่ยวกับพุทธประวัติและผนังด้านนอกเป็นลายปูนปั้นรูปเทพทรงพระขรรค์ กำแพงแก้ว ประดับด้วยเสาหงส์คาบไฟ และลูกแก้วองค์พระปฐมเจดีย์ ปูพื้นหินแกรนิต ซุ้มเสมา ศิลปะอยุธยา ซุ้มประตู 4 ทิศ ปั้นเทพประจำทิศทั้งแปด พร้อมปูนปั้นเป็นท้าวเวสสุวรรณ 8 องค์ ภายในอุโบสถประดิษฐานพระประธานเป็นพระพุทธรูปปางมารวิชัย ศิลปะสุโขทัย เนื้อโลหะลงรักปิดทองขนาดหน้าตัก 4 ศอก 9 นิ้ว สร้างเมื่อปี พ.ศ. 2540

ศาลาการเปรียญ (ปุริมานุสรณ์) ก่อสร้างแล้วเสร็จเมื่อปี พ.ศ. 2534 เป็นอาคารทรงไทยประยุกต์ โครงสร้างส่วนใหญ่เป็นคอนกรีตเสริมเหล็ก 2 ชั้น มีขนาดกว้าง 16 เมตร ยาว 32 เมตร หอระฆังเป็นลักษณะทรงไทยประยุกต์ สูง 3 ชั้น มีหอกลองหอระฆังอยู่ในที่เดียวกันด้านหน้ากุฏิเจ้าอาวาส เป็นอาคารคอนกรีตเสริมเหล็ก สร้างเมื่อปี พ.ศ. 2520 นอกจากนี้ยังมีวิหารประดิษฐานสังขารหลวงพ่อพูล สถาปัตยกรรมไทย ยอดทรงมณฑป หลังคาจัตุรมุข ซ้อน 2 ชั้น

ปูชนียวัตถุที่สำคัญได้แก่ พระพุทธรูปปางประทานอภัย พระประธานประจำอุโบสถหลังเดิม เป็นพระพุทธรูปปางขัดสมาธิ ศิลปะเชียงแสน ปั้นด้วยปูน หน้าตักกว้าง 2 ศอก 1 คืบ สูงประมาณ 1.50 เมตร สร้างเมื่อปี พ.ศ. 2492[3]